صنعتگر بخش خصوصی، مدیر و مؤسس کارخانه بازیافت صنعت کرمان سبز و شرکت کیان آرا پاسارگاد
دولتها دست در جیب صنعتگران نکنند به یارانه آنها نیازی نیست. دولت اگر از قیمتگذاری دستوری عبور کند و زیرساختها را بهصورت پایدار تأمین نماید، همین برای بخش صنعت کفایت میکند و به برق، گاز و زمین رایگان نیاز ندارد. لازمه بومیسازی در صنعت به دست آوردن دانش و فن تولید محصولات و بهروز نمودن زیرساختهای صنعتی است. دولت با جلوگیری از واردات سعی میکند همین صنعت عقبمانده را کمی بیشتر سر پا نگه دارد که درنهایت هزینه آن را مردم و تولیدکنندگان بهطور غیرمستقیم پرداخت میکنند. غلامرضا بسطامیپور، صنعتگر بخش خصوصی، مدیر و مؤسس کارخانه بازیافت صنعت کرمان سبز و شرکت کیان آرا پاسارگاد همچنین یادآور میشود که استان کرمان ظرفیت جغرافیایی بسیار بالا در سرمایهگذاری برای تولید انرژیهای پاک خورشیدی و بادی است. مدیریت داده در این استان مغفول و پیوستگی زنجیره کشاورزی، صنعت و معدن و تجارت بسیار ضعیف است. امروز در جهان کشوری موفقتر است که بتواند تولید و حفظ داده و امکان استفاده از آنها را بهصورت پایدار محقق کند و این یعنی داشتن نیروی الکتریسیته کافی و همیشگی.

به نظر شما یارانههای مطلوب بخش صنعت که دولت باید به آنها بپردازد چه هستند؟
در شرایط فعلی که صنعت گران کلیه مواد اولیه خود، تجهیزات، قطعات یدکی و حتی نهادههای پتروشیمی تولید داخل را با قیمت دلاری تأمین میکنند و از سوی دیگر افراد جامعه، توان خرید کالاها را بر مبنای کسب حقوق و دستمزد ریالی از دست دادهاند، صحبت از یارانه و بسته حمایتی و موارد مشابه چیزی جز به سخره گرفتن افراد جامعه نیست. دولتها دست خود را داخل جیب صنعتگران نکنند، به یارانه آنها نیاز نیست. برق، آب، گاز و زمین رایگان هم برای بخش صنعت و جهش تولید نیاز نیست؛ برق، گاز، آب و زیرساخت را بهصورت پایدار تأمین نمایند برای بخش صنعت کفایت میکند و اگر در خصوص قیمتگذاری و حمایت از مصرفکننده هم دخالت نکنند بازار خودش همهچیز را تنظیم خواهد کرد.
سالیان سال است که دستگاههای دولتی استان، تمام تلاش خود را جهت اجرای سختگیرانه قوانین مالیاتی، بیمه تأمین اجتماعی، کار و زیستمحیطی به کار گرفتهاند و از هرگونه اهرم زور و فشار و تخریب واحدهای صنعتی و سرخورده نمودن تولیدکنندگان مضایقه ننمودهاند و به همت آنها، استان کرمان جزو برترین استانهای پرداخت مالیات و معوقات بیمهای و ازایندست خودشیرینیها میباشد.
تخصیص ارز ارزان، وام ارزان و زمین رایگان در دهههای گذشته تاکنون چقدر توانسته است کاستیهای عرصه تولید را رفع کند؟
مگر این موارد به صنعتگران و تولیدکنندگان واقعی پرداخت شده است! متأسفانه مواد ذکرشده به دلیل ناکارآمدی بخش دولتی و وجود رانت و فساد اداری به افراد و مجموعههای بیکفایتی پرداخت شده که اکثراً بدهکار شدهاند یا بدهکار بوده و بدهکارتر شدهاند و یا به دلیل قوانین خلقالساعه به ورطه نابودی افتادهاند و این حمایتها نیز سوخت شده است؛ یا وام دریافتی را خارج از بخش صنعتی سرمایهگذاری نمودهاند که موجب افزایش نقدینگی کشور و تورم افسارگسیخته شده است و یا واحدهای صنعتی عام و یا شرکتهای بزرگ خصولتی توانستهاند از موارد ذکرشده بهرهمند شوند. طی همین 4 تا 5 سال اخیر، قیمت زمین در شهرک صنعتی شماره دو و آنهم در فاز توسعه که زیرساخت آن کامل نیست از 150،000 تومان به 1،300،000 تومان هر مترمربع افزایش پیداکرده، آیا این رایگان است؟
اگر این موارد داده شده است، چرا رشد GDP منفی است و تراز واردات و صادرات با کشور چین در سال 1403 سه برابر واردات در برابر صادرات است؟
نظر شما در مورد جلوگیری از واردات به بهانه بومیسازی چیست و اصولاً بومیسازی به شکل مناسب چگونه میتواند محقق شود و در وضعیت تراز جهانی قرار گیرد؟
لازمه این امر بومیسازی مبتنی بر کسب رضایت مصرفکننده است. اگر این مورد محقق شود، یعنی ابتدا بومیسازی انجام شود و سپس در بازار بتواند به هر لحاظ رقابت کند و پویا بماند، پس از آن حذف واردات آن کالا منطقی است. اگر منظور از بومیسازی، اجبار مردم به خرید کالای داخلی ضعیف باشد، درواقع ورود کالای خارجی موردنظر مصرفکننده بهصورت قاچاق را تقویت کردهایم و نهایتاً دولت مجبور خواهد بود اقدام به ایجاد بازارچههای مرزی نماید و با این سیاست تا حدودی رنگ و بوی قانونی به این نقطهضعف دهد و یا با ورود قطعات بهصورت CKD و سپس مونتاژ بر روی یکدیگر است که کلاه تولید داخل را بر سر خود و جامعه بگذارد، مانند برندهای جی پلاس (الجی) و سام (سامسونگ)، محصولات کمپانی جک و چری چین (کرمان خودرو با برند کیامسی و مدیران خودرو با برند امویام) و موارد ازایندست که بسیار زیاد و رو به افزایش هستند. لازمه بومیسازی به دست آوردن دانش و فن تولید محصولات و سپس بهروز نمودن زیرساختهای صنعتی است که ما تقریباً 100 سالی از دنیا عقب هستیم و باید ابتدا این عقبماندگی جبران گردد، سپس ادعای بومیسازی نماییم، حکومت و دولت هم باید توجه داشته باشد که با یک گلبهار نمیشود و صنعت دفاعی و موشکی نباید دائماً مثال بومیسازی باشد. با توجه به تجربه چندین ساله در صنعت خودرو، کاغذ و مقوا، بستهبندی و معاشرت با منابع طراحی، ساخت و راهاندازی تجهیزات کارخانههای قطعهسازی در کشور، رقابت قیمتی و کیفیتی با محصولات روز خارجی با طی این روند غیرممکن گردیده، آنگاه دولت نیز با علم به همین موضوع، با جلوگیری از واردات سعی دارد همین صنعت عقبمانده را کمی بیشتر سرپا نگه دارد که نهایتاً هزینه آن را مردم و تولیدکنندگان بهطور غیرمستقیم پرداخت میکنند.
پیوستگی زنجیرهی کشاورزی، صنعت، معدن و بازرگانی در استان کرمان را چگونه ارزیابی میکنید؟
اگر بخشهای صنعتی کشور را همچون دانههای زنجیر در نظر بگیریم، لازمه به هم پیوستن این دانهها، ایجاد ارتباط و شناخت، هماهنگی و حفظ ارتباط بین دانهها است. ارتباط صحیح بر مبنای دادههای صحیح محقق میشود؛ اگر ما در صنایع داخل استان، این بانک اطلاعاتی را داشته باشیم، زنجیره ذکرشده شکل میگیرد، یعنی صنعتگران با مراجعه به این بانک متوجه شوند که در کنارشان چه بخشهای صنعتی دیگری وجود دارد که میتواند تأمینکننده، مشتری و یا خدمت رسان به صنعتگر باشد. از نظر اینجانب اگر بانک اطلاعاتی صنعتگران مشتمل بر: 1. معرفی محصولات تولیدی، 2. خدمات فنی، بازرگانی، مالی و اداری موردنیاز، 3. مواد اولیه موارد نیاز داخلی و خارجی، 4. قراضه و ضایعات و پسماندهای قابلفروش، 5. راههای ارتباطی و معرفی افراد مسئول در خصوص چهار آیتم قبل تهیه شود و در سامانه سازمان صنایع قرار داده شود، دانههای زنجیر خودشان راه پیوستن به یکدیگر را پیدا میکنند. متأسفانه مدیریت ارتباطات و داده در سطح استان ضعیف و مغفول مانده است و آمار و اطلاعات، همه فرمایشی و مثال گلوبلبل است، لذا این پیوستگی و زنجیره بسیار ضعیف و ناقص است.
به نظر شما مهمترین راههای توسعه و نیز تعمیق صنعتی در استان کرمان چیست؟
با توجه به افزایش نیاز جهان به انرژی الکتریسیته و همچنین نیاز به ذخیره آن بهعنوان یک رکن دفاعی و حیاتی کشورها و وجود نقاط قوتی همچون؛ قرارگیری کرمان در مسیر جاده ابریشم و کریدور حملونقل جادهای، مساحت پهناور این استان، اقلیم گرم و خشک، پایین بودن هزینه استهلاک صنایع ناشی شرایط بد جوی، امکان ایجاد سیلوها و انبارهای نگهداری مواد و کالاها در مسیر حملونقل با کمترین ریسکهای محیطی، سرمایهگذاری در خصوص تولید انرژیهای پاک خورشیدی و بادی بهشدت توصیه میگردد. همچنین ساخت سیلوهای بسیار بزرگ با امکان ذخیره برق موردنیاز کشورهای همسایه و خاورمیانه برای یک شبانهروز با توجه به نزدیکی این استان به منابع لیتیوم، مس، آهن، ذغال سنگ، روی و سرب که از ارکان اساسی ساخت پیلهای ذخیره انرژی میباشند، کرمان و کشور را به یکی از قدرتمندترین و ثروتمندترین کشورهای جهان تبدیل خواهد کرد. جهان امروز جهان داده، ارتباطات رادیویی و خدمات مجازی و ورود انسان به فضا و یافتن مخلوقات جدید است؛ لذا صرف وقت و اتکا به انرژیهای سوختی فسیلی رفتهرفته اولویت خود را از دست داده و در این جهان کسی موفقتر است که بتواند تولید و حفظ دادهها و امکان استفاده از آنها را بهصورت پایدار ایجاد کند و این یعنی داشتن نیروی الکتریسیته کافی و همیشگی.
توضیحات تکمیلی؟
خاطرنشان میکند با توجه به افزایش قدرت پرچم ملی کشورهای هندوستان، چین و روسیه که بیش از هر پارامتر دیگر ناشی از میزان جمعیت این کشورهاست و نیاز این کشورها به تأمین منابع حیاتی، اقتصادی و اطلاعاتی، قدرت پرچم ملی این غولهای جمعیتی، بزرگترین تهدید برای ایران و خاورمیانه و بلوک غرب و آمریکا خواهد بود. این موقعیت میتواند ایران و بخصوص استانهای شرقی ایران را به یک سد قدرتمند و پیشرفته با آخرین امکانات و تکنولوژیهای روز دنیا و با حمایت حداکثری کشورهای خاورمیانه و بلوک غرب و آمریکا تبدیل نماید و از دست دادن این فرصت یعنی بلعیده شدن ایران توسط غول بسیار بیرحم و خطرناک قدرت پرچم ملی. مسلماً غرب در این رابطه بیکار نخواهد نشست و اگر این غول از ما عبور کند سد خود را در کشور دیگری از همسایگان بعد از ما بنا خواهد نمود، اما قسمت نگرانکننده ماجرا، قرار گرفتن ما در زیر پای غول قدرت پرچم ملی و پشت سد بلوک غرب خواهد بود؛ این یعنی تاریخ تکرار خواهد شد (اکراین امروز، لهستان دیروز، عثمانی قرون وسطی مثالهایی خوبی دراینباره هستند). نگاه انسانها به حفظ خاک و پرچم ملی کشورشان یکی از خواص بسیار مهم و البته همچون لبه تیغی است که میتواند باعث حیات یک کشور و یا ممات آن شود و افراد اکثر جوامع حتی آن را به نعمت حیات و حفظ ناموس خود ارجح میدانند و این مقابله در برابر این قدرت را بسیار سخت خواهد نمود. امید است با اتخاذ تصمیمهای صحیح استقلال و وسعت خاک ایران تا ابد حفظ گردد و هیچگاه ما و بچههای ما و ایران آینده تحت استعمار اینگونه از قدرتها نباشیم.