اقتصاد باغبانی ایران و جایگاه استان كرمان؛ چالش‌ها و راهكارها

دکتر رضا صداقت
دكتری اقتصاد كشاورزی، دانشیار پژوهش و مدیر گروه تحقیقاتی پژوهشكده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی كشور

در ایران با استناد به آمارنامه محصولات باغبانی منتشرشده وزارت جهاد كشاورزی در سال 1398، سطح زیر كشت محصولات باغبانی به میزان 2953971 هكتار است كه 23459467 تن محصول سالیانه تولید می‌گردد. 84,9 درصد از سطح زیر كشت این محصولات بارور و 15,1 درصد آن غیربارور است. 86,9 درصد از سطح بارور محصولات باغبانی كشور آبیاری شده درحالی‌که 13,1 درصد آن دیم می‌باشد. 93,7 درصد از تولید باغبانی كشور آبی و 6,3 درصد آن دیم است. بیشترین سطح بارور محصولات باغی به ترتیب در استان‌های خراسان رضوی، فارس، كرمان، مازندران و آذربایجان غربی می‌باشد، درحالی‌که بیشترین میزان تولید سالیانه به ترتیب متعلق به استان‌های فارس، مازندران، تهران، آذربایجان غربی و جنوب استان كرمان است. بیشترین سطح زیر كشت محصولات باغی كشور به ترتیب مربوط به پسته، انگور، سیب، بادام و پرتقال است. بیشترین میزان تولید محصولات باغبانی به ترتیب مربوط به سیب، پرتقال، انگور، خیار و خرما می‌باشد. 56,4 درصد از سطح زیر كشت بارور و 40,5 درصد از تولید محصولات باغی كشور مربوط به محصولات نیمه گرمسیری و خشك است. با وجودی كه تنها 0,5 درصد از سطح زیر كشت بارور متعلق به محصولات گلخانه‌ای بوده است، این محصولات 12 درصد از تولیدات باغبانی را به خود اختصاص داده‌اند كه این خود نشان از بهره‌وری بالای عوامل و نهاده‌های تولید بویژه آب، زمین و نیروی انسانی در بخش تولیدات گلخانه‌ای دارد و به نظر می‌رسد توسعه این بخش از محصولات در شرایطی كه كشور ما از محدودیت شدید منابع آب در دسترس كشاورزی رنج می‌برد، بایستی در اولویت توسعه بخش كشاورزی و باغبانی قرار گیرد.
بر اساس آمار سال‌های 2016 تا 2019 سازمان خواروبار و كشاورزی ملل متحد (فائو)، ایران در تولید 15 محصول باغی دارای رتبه كمتر از 10 جهانی است و در مجموع ایران توانسته است رتبه 8 دنیا در تولید مهم‌ترین محصولات باغبانی را به خود اختصاص دهد. كشور ما در تولید زعفران رتبه اول، در تولید پسته، خرما، زردآلو رتبه دوم، در تولید گردو، گیلاس و هندوانه رتبه سوم، در تولید انجیر، سیب‌درختی، پرتقال و خیار رتبه چهارم، در تولید بادام و بادمجان رتبه پنجم، در تولید چای رتبه هفتم و در تولید انگور رتبه نهم جهانی را به خود اختصاص داده است.
با استناد به آمار مستخرج از وب‌سایت سازمان توسعه تجارت در سال 1399، جمع ارزش صادرات 10 محصول مهم باغبانی در سال 1399 حدود 3752 میلیون دلار بوده است. جمع کل صادرات همه محصولات باغبانی به غیر از صنایع غذائی مربوطه، 4088 میلیون دلار گزارش شده است. لذا سهم کلیه محصولات باغبانی از صادرات کشاورزی و صنایع غذائی کشور (6157 میلیون دلار) در سال مزبور 66,4 درصد می‌باشد. سهم 10 محصول مهم باغبانی از کل صادرات کشاورزی و صنایع غذائی 60,93 درصد بوده است. کل صادرات غیرنفتی کشور در سال 1399 تقریباً 34793 میلیون دلار گزارش گردیده است که صادرات باغبانی کشور حدود 12 درصد از آن را به خود اختصاص داده است. صادرات پسته به تنهائی حدود 4 درصد از صادرات غیرنفتی و 33,4 درصد از صادرات باغبانی کشور را دارد. سهم صادرات مجموعه كالاهای صنایع غذایی و کشاورزی حدود 17,6 درصد از ارزش کل صادرات غیرنفتی در سال 1399 بوده است.
پسته، میوه‌ها و سبزی‌های تازه، گوجه‌فرنگی، سیب‌درختی، خرما، کشمش، زعفران، هندوانه، پیاز و سیب‌زمینی به ترتیب 10 محصول صادراتی مهم باغبانی از نظر ارزآوری برای اقتصاد ایران بوده‌اند.
اگر چه كشور ما در تولید محصولات كشاورزی و بویژه تولیدات باغبانی توانسته است رتبه جهانی خوبی را به دست آورد، اما متأسفانه از نظر حجم و ارزش صادرات موفقیت قابل‌توجهی نداشته‌ایم و فاصله ما با كشورهای مطرح صادرکننده دنیا بسیار زیاد است. بر اساس آمار فائو در سال 2021، برای نمونه كشور برزیل به‌عنوان پنجمین صادرکننده جهانی توانسته است با 55,4 میلیارد دلار ارزآوری قابل‌توجهی را از محصولات كشاورزی خود داشته باشد، درحالی‌که مجموع صادرات كشاورزی و صنایع غذائی كشور ما در سال 1399 تنها حدود 6,2 میلیارد دلار بوده است.

جایگاه استان كرمان در تولید محصولات باغبانی كشور

با استناد به آمارنامه محصولات باغبانی منتشرشده وزارت جهاد كشاورزی در سال 1398، سطح زیر كشت بارور محصولات باغبانی در شمال استان كرمان 290598 هكتار می‌باشد كه 11,6 درصد از سطح زیر كشت بارور محصولات باغبانی كشور را به خود اختصاص داده است و پس از استان‌های خراسان رضوی و فارس رتبه 3 را دارد. از این میزان سطح زیر كشت در سال 1398، 578735 تن محصولات باغبانی تولیدشده كه 2,5 درصد از كل تولیدات باغبانی كشور با رتبه 14 كشوری را به خود اختصاص داده است. سطح زیر كشت بارور محصولات باغبانی در جنوب استان كرمان 78486 هكتار می‌باشد كه 3,1 درصد از سطح زیر كشت بارور محصولات باغبانی كشور را به خود اختصاص داده است و از این جهت دارای رتبه 8 كشور می‌باشد. از این میزان سطح زیر كشت در سال 1398، 1265852 تن محصولات باغبانی تولید شده است كه 5,4 درصد از كل تولیدات باغبانی كشور با رتبه 5 كشوری را به خود اختصاص داده است. از نظر تنوع تولید، طیف گسترده‌ای از محصولات باغبانی هم در شمال و هم در جنوب استان كرمان تولید می‌گردد. میوه‌های نیمه گرمسیری مانند خرما، انواع مركبات و انار و میوه‌های خشك مانند پسته، بادام و گردو از مهم‌ترین محصولات باغی در شمال استان هستند، درحالی‌که میوه‌های نیمه گرمسیری مانند خرما و انواع مركبات و محصولات گلخانه‌ای مانند خیار، گوجه‌فرنگی، بادمجان، فلفل و توت‌فرنگی از مهم‌ترین محصولات باغی در جنوب استان می‌باشند.

 

 برخی چالش‌های بخش كشاورزی و باغبانی در ایران و استان كرمان

• عدم استقرار مدیریت یكپارچه (سیستمی) واحدهای تولیدی بویژه برای واحدهای كوچك و خرده‌مالکی،
• عدم رعایت الگوی بهینه كشت متناسب با میزان منابع و امكانات تولیدی و تقاضای بازار محصولات كشاورزی و باغبانی،
• عدم شناسایی و تكمیل زنجیره‌های تولید و ارزش محصولات كشاورزی و باغبانی،
• ضعف در مدیریت بازار داخلی و صادراتی محصولات كشاورزی و باغبانی و ناكارآمدی نظام توزیع و تنظیم بازار،
• ضعف در مدیریت منابع آب، پایین بودن بهره‌وری آب و كمبود سرمایه‌گذاری در آب‌وخاک و منابع پایه،
• ناكارآمدی سیاست‌های حمایتی ناشی از عدم تناسب نظام تعرفه‌ای و یارانه‌ها با ساختار تولید و بازار،
• ضعف در حفظ منابع تولید و كم توجهی به پایداری تولید و درآمد بخش كشاورزی و باغبانی،
• ضعف در فناوری‌های پیشرفته، حمل‌ونقل، صنایع تبدیلی، فرآوری و نگهداری، مكانیزاسیون، تولید نهاده‌های باکیفیت (سم، كود) و…،
• عدم وجود نظام بهره‌برداری مناسب و ضعف تشکل‌های كشاورزی و بویژه تعاونی‌های تولید كشاورزی در ساماندهی به نظام بهره‌برداری،
• بالا بودن سن و پائین بودن سطح سواد رسمی و دانش کشاورزان و عدم تمایل نسل جوان و تحصیل‌کرده به ورود به عرصه تولید محصولات كشاورزی و باغبانی،
• خُرد و پراکنده بودن اراضی کشاورزی و باغبانی،
• بالا بودن و روند فزاینده هزینه‌های تولید و قیمت تمام شده محصولات كشاورزی و باغبانی،
• سرمایه‌گذاری اندك در بخش كشاورزی و شرایط سخت و بهره بالای آشكار و پنهان تسهیلات بخش کشاورزی،
• ریسک بالای فعالیت‌ها در بخش کشاورزی و عدم پوشش بیمه جامع و انگیزه پایین كشاورزان برای بیمه محصولات كشاورزی و باغبانی،
• ضایعات و فسادپذیری نسبتاً زیاد محصولات كشاورزی و باغبانی،
• تغییرات شدید اقلیمی و تأثیر منفی بر تولیدات محصولات كشاورزی و باغبانی،
• سن بالای بسیاری از باغات و كاهش بهره وری تولید آن‌ها،
• بهره‌وری پایین در تولید برخی محصولات اصلی بخش کشاورزی و باغبانی،
• فقر بهره‌برداران خرده‌مالک و شکل‌گیری دور باطل توسعه‌نیافتگی در بخش كشاورزی و باغبانی،

 

 برخی راهكارهای مدیریتی و اقتصادی مقابله با چالش‌های ساختاری بخش كشاورزی و باغبانی ایران و استان كرمان

 1- برنامه‌ریزی برای تولید و درآمد پایدار و اقتصادی محصولات كشاورزی و باغبانی در درازمدت با تغییر نگاه از رویكردهای جزیره‌ای، ناهماهنگ و کوتاه‌مدت مبتنی بر منافع شخصی و بخشی به نگاه و رویكردهای سیستمی و بلندمدت مبتنی بر منافع جمعی و ملی در مقوله‌های تولید و بازار هم از طرف بهره‌برداران و هم تصمیم سازان و مدیران بخش كشاورزی،
2- اجرای طرح آمایش سرزمین، رعایت الگوی بهینه كشت و برقراری تعادل بهینه بین آب كشاورزی در دسترس با سطح زیر كشت محصولات كشاورزی و باغبانی، متناسب با امكانات و منابع تولید و بویژه در نظر گرفتن مدیریت پایدار استفاده از نهاده‌ها و بویژه منبع تولید كمیاب آب و لحاظ نمودن تقاضای داخلی و صادراتی،
3- تكمیل زنجیره تولید و ارزش با هدف ایجاد حداكثر ارزش‌افزوده و اشتغال ممكن از تولید و بازار (تنوع‌بخشی به محصولات جانبی و فراورده‌های حاصل از محصولات كشاورزی و باغبانی)،
4- برنامه‌ریزی علمی و اجرایی برای تولید اقتصادی محصولات كشاورزی و باغبانی با بكار گیری مدیریت كشاورزی سیستمی مبتنی بر كشاورزی قراردادی و بهره‌گیری از تجارب موفق داخلی و خارجی در این زمینه، با هدف مدیریت و كاهش هزینه‌های تولید، بهبود بهره‌وری تولید، ارتقای سودآوری تولید، بهبود کیفیت محصولات تولیدی، کمک به اصلاح مدیریت بازار داخلی و خارجی محصولات كشاورزی،
5- مدیریت بازار، حفظ، تقویت و توسعه بازارهای صادراتی محصولات كشاورزی و باغبانی و تلاش برای افزایش قدرت رقابتی این محصولات در بازارهای بین‌المللی،
6- مدیریت كارآمد و منسجم در بازار داخلی محصولات كشاورزی و باغبانی، با هدف تضمین حاشیه سود كافی برای كشاورزان و باغ داران، رضایت مصرف‌کنندگان داخلی و كاهش سودجویی و درآمدهای نامعقول واسطه‌های بازار، مخصوصاً در سطح خرده‌فروشی و سوپرمارکت‌ها، با هدف افزایش تقاضا و توسعه بازارهای داخلی محصولات كشاورزی و باغبانی كشور.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *